Doof en toch veel lawaai in het hoofd
Vroeger, in de tijd dat ik doof werd, en kort erna geconfronteerd werd met afschuwelijk kabaal in het hoofd, was er niemand in mijn omgeving met dezelfde ervaring. Sterker nog, als je erover sprak draaide men met de ogen. Eerst plotseling doof, en nu lawaai in het hoofd. “Die is niet normaal meer", leek men te zeggen! Ook de arts waar ik om hulp ging vragen had het nog nooit gehoord.
Lawaai dat dag en nacht in het hoofd zit. De ene keer hoge geluiden, de andere keer alsof er een wasdroger te keer ging, maar ook het bulderende geluid van warmlopende vliegtuigmotoren gaat te keer in het hoofd. Dus niet steeds hetzelfde geluid, dag en nacht en zonder ophouden.
Die eerste 25 jaar zocht ik hulp bij wie dan ook; o.a. reguliere medische zorg, gebedsgenezing, manuele therapie, acupunctuur, yoga begeleiding, drankjes van de medicijnman of alcohol, de paragnost; eigenlijk te veel, en lachwekkend om op te noemen. Grappige en minder grappige ervaringen. Natuurlijk, je doet het jezelf aan, in de hoop dat het kabaal in het hoofd zal ophouden
De arts die mij in het eerste jaar van dit probleem het advies gaf actief bezig te zijn door te sporten, te lezen en te studeren (aandacht afleiden) had het bij het rechte eind. Ook al had hij nog nooit eerder een patiënt gehad met deze ervaring. Maar ’s nachts bleef het een probleem en in gezelschap van mensen die met elkaar praten, waarvan je alleen maar de monden ziet bewegen of ze in lachen ziet uitbarsten. Dan word je afgeleid door het kabaal in het hoofd. Bovendien moest ik nog leren omgaan met die doofheid, en tegelijkertijd ook met het kabaal.
Na 25 jaar ontmoette ik, dankzij de Stichting Plotsdoven, anderen die ook plotseling doof geworden waren, en die ook last van kabaal of geluiden in het hoofd hadden. Lotgenoten dus. Mensen die erover spraken met elkaar. Ervaring uitwisselden, dat ertoe leidde, middels een handleiding en workshops, om zo goed mogelijk met dit gebeuren om te gaan. Inmiddels werd het lawaai in het hoofd omschreven met het woord ‘tinnitus’, én waren er artsen die ervan op de hoogte waren. Sommige artsen schreven medicijnen voor waar je een nacht mee kon doorslapen. Een alternatief hulpmiddel, zoals b.v. ontspanningsoefeningen, kreeg in die tijd nog weinig aandacht.
Na 32 jaar kreeg ik het cochleair implantaat waarmee ik weer geluiden kon waarnemen, en waardoor mijn aandacht werd afgeleid van het gedonder in het hoofd. Luisteren naar geluiden die echt bestonden, en waarvan ik de geluiden leerde thuisbrengen. Het kabaal was niet verdwenen, maar andere geluiden kregen mijn aandacht zodat het ‘vrolijk leefbaar’ werd voor mij. ’s Nachts hield ik de processor, het apparaat dat geluiden doorgeeft, aan. Het gaf een zacht zoemend geluid waarmee ik het kabaal een beetje in evenwicht kon houden. Het kabaal overheerst soms wel erg waardoor spraakverstaan, of het thuis brengen van een geluid in de natuur, alleen met grote moeite mogelijk is. Een zeer vermoeiende ervaring. Je bent een kei als je je daar over heen kunt zetten!
Inmiddels, 55 jaar na mijn plotselinge doofheid, krijgt tinnitus alle aandacht. Er wordt medisch wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. De
StichtigHoormij van de NVVS biedt handvaten voor het leven met tinnitus, met onder andere ontmoetingen met lotgenoten. Ook bij de GGMD, de geestelijke gezondheidszorg, vind je een behandelprogramma
‘Werken aan Tinnitus’ met vakkundige begeleiding.
Mijn ervaringen hebben er toe geleid dat afleiding overdag, dankzij het horen met een cochleair implantaat, in veel gevallen realiseerbaar is. Prettig bezig zijn helpt, b.v. tuinieren, koken, studeren, klussen, schilderen, of lezen. Een hobby, maar niet in groepsverband. Even het probleem van lawaai geen aandacht geven, zoals een horende dat kan doen, als bijvoorbeeld de buurman aan het timmeren is. Ademhalingsoefeningen, ontspanningstherapie of meditatie helpen mij ’s nachts zodra ik wakker word van het lawaai. Nog steeds maak ik ook ’s nachts gebruik van de processor waarmee ik geluiden kan opvangen.
Uiteraard is het niet altijd realiseerbaar om de tinnitus weg te denken. Maar het is misschien een geruststelling te weten dat je er echt niet gek van kunt worden. Acceptatie in plaats van ‘bevechten’ is nu nog de enige oplossing. Wegdenken en een dosis positieve kracht inschakelen.